آداب مختص به معلم به سه دسته تقسیم می شود :
1- آداب نفسانی
2- روابط معلم با شاگردان
3- وظایف معلم در کلاس درس

1- در آداب انسانی ، شرط اول آن است که از نظر علمی صلاحیت کامل برای تدریس داشته باشد پس کسی که در رشته ای مهارت کافی ندارد، حق تدریس  آن رشته را ندارد .
2- دوم آنکه علم را به نا اهل تعلیم ندهد و هرگز برای تعلیم دادن به خانۀ محصل یا جایی که منسوب به اوست ، نرود. هر چند محصل دارای شخصیت بالایی باشد، زیرا که این موجب تحقیر مقام علم  و دانش است مگر در موارد ضروری که مصلحت اقتضا کند.
3- سوم  آنکه بیش از  دیگران به علم خود عمل کند و یا عمل خود کلام خود را تصدیق کند .
4- چهارم آنکه اخلاق نیکو داشته باشد و برای تعلیم علم، حوصلۀ کافی به خرج دهد و بر شاگردان خشمگین نشود که معلمی کار پیامبران است و پیامبران  با خلق نیکو عمل کرده اند .
5- پنچم آنکه با حسن ظن به محصلین خود بنگرد و علم را به خاطر سوء نیت آنها از آنها دریغ نکند و با موعظه آنها را به اصلاح دعوت نماید مگر آنکه از اصلاح کسی مأیوس شود .
6- ششم آنکه علم را از کسی که اهلیت آنرا دارد دریغ ننماید .
7- هفتم آنکه در افعال خود طوری باشد که ولو از نظر شرعی اشکال ندارد ، از نظر عرفی هم بدون اشکال باشد ، مثلاً اگر محصلین خود را به روزه گرفتن ترغیب کرده و خود به خاطر زخم معده از گرفتن روزه محروم است ، در برابر آنها روزه خود را نخورد و اگر مجبور شد قبلاً به آنها توضیح دهد که سوء تفاهمی به وجود نیاید .
8- هشتم آنکه از اظهار حق کوتاهی نکند و امر به معروف و نهی از منکر را ترک ننماید

به نقل از کتاب جلوه های معلمی استاد