آداب مختص به معلم به سه دسته تقسیم می شود : 1- آداب نفسانی 2- روابط معلم با شاگردان 3- وظایف معلم در کلاس درس
1- در آداب انسانی ، شرط اول آن است که از نظر علمی صلاحیت کامل برای تدریس داشته باشد پس کسی که در رشته ای مهارت کافی ندارد، حق تدریس آن رشته را ندارد . 2- دوم آنکه علم را به نا اهل تعلیم ندهد و هرگز برای تعلیم دادن به خانۀ محصل یا جایی که منسوب به اوست ، نرود. هر چند محصل دارای شخصیت بالایی باشد، زیرا که این موجب تحقیر مقام علم و دانش است مگر در موارد ضروری که مصلحت اقتضا کند. 3- سوم آنکه بیش از دیگران به علم خود عمل کند و یا عمل خود کلام خود را تصدیق کند . 4- چهارم آنکه اخلاق نیکو داشته باشد و برای تعلیم علم، حوصلۀ کافی به خرج دهد و بر شاگردان خشمگین نشود که معلمی کار پیامبران است و پیامبران با خلق نیکو عمل کرده اند . 5- پنچم آنکه با حسن ظن به محصلین خود بنگرد و علم را به خاطر سوء نیت آنها از آنها دریغ نکند و با موعظه آنها را به اصلاح دعوت نماید مگر آنکه از اصلاح کسی مأیوس شود . 6- ششم آنکه علم را از کسی که اهلیت آنرا دارد دریغ ننماید . 7- هفتم آنکه در افعال خود طوری باشد که ولو از نظر شرعی اشکال ندارد ، از نظر عرفی هم بدون اشکال باشد ، مثلاً اگر محصلین خود را به روزه گرفتن ترغیب کرده و خود به خاطر زخم معده از گرفتن روزه محروم است ، در برابر آنها روزه خود را نخورد و اگر مجبور شد قبلاً به آنها توضیح دهد که سوء تفاهمی به وجود نیاید . 8- هشتم آنکه از اظهار حق کوتاهی نکند و امر به معروف و نهی از منکر را ترک ننماید
به نقل از کتاب جلوه های معلمی استاد
|